א פייערדיגע שלאכט - אידיש

---אט אזוי, מיגועל. דו האסט עס גוט אויסגעשטעלט, נישט אזוי? דו האסט מיר פאראליזירט אויף א וויילע, און אין יענע מינוטן האסטו זיך ארויסגעשלייכט פון צווישן מיינע הענט. דו האסט מיר איבערגעקלוגט, ביסט צופרידן? אייגנטליך, אזוי האסטו געמיינט. דאס זענען געווען דיינע געדאנקען ווען דו האסט ארויפגעשפאנט אויפ'ן שיף און זיך געפריידט אז עס איז דיר געלונגען זיך ארויסצודרייען פון דאס וואס עס קומט דיר. פון ווייטן האט די זון אנגעהויבן ווארפן אירע לעצטע בין השמשות שטראלן ווען ער האט זיך דערנענטערט צום ברויזנדן ברעג און האט אויסגעשארפט זיינע בליקן צום בלויען פארשוואונדענעם האריזאנט. דו האסט זיך טועה געווען, ברודער מיינס. אבער דער וואס לאכט לאכט דער לעצטער. ....איבער פיר צענדליג יאר נאך וואס ער איז געבוירן געווארן געפונט ער אויס דעם סוד פון זיין לעבן. עס צושאקלט די פונדאמענטן אויף וואס ער האט ביז יעצט געלעבט, און ווארפט אים אריין איינער אליינס אין א פייערדיגע שלאכט, אומבאוויסטזיניג אויף וועלכע זייט ער קעמפט. ראול האט געוויסט אז זיי זענען א הארטע פאלק, די אידן, אבער וועט ער זיין גרייט אויפצוגעבן אויף א זיג? זיין פלומעניק איז איבער'ן ים און וועט זיך אט אט אומקערן, אבער וועט ער אויספירן דאס וואס זיין ברודער האט אים געבעטן? א נאנטער מענטש אנטלויפט אים פאר זיינע אויגן, אבער וועלן די ווערטער פון זיין אנטלאפענעם פריינט זיך ארויסווייזן צום סוף אלס ריכטיג?... יא פייערדיגע שלאכט' איז א געשיכטע פון מענטשן וואס קעמפן אליינס צווישן ווינטן און כוואליעס פונעם לאנגן גלות קייט. עס איז א געשיכטע פון העלדישקייט און מסירת נפש, פון אומבויגזאמע אמונה און פון די טיפע ליבשאפט צו אונזער גרויסער טאטע וואס קיין שום זאך אין די וועלט וועט נישט קענען צושטערן, ווייל אפילו מים רבים, גאר אסאך וואסערן, דראונג און צוואנג, וועלן שטורעמען אויף דעם גלות איד, וועט קיין שום זאך אין די וועלט נישט קענען פארלעשן די טיפע און העלישע פלאם פונעם עם ישראל